Həmin vaxt birinci istefa ərizəm Əbülfəz bəyin
stolunun üstündə idi. Sözüm keçmədi. Dedi söz vermişəmsə etməliyəm. Başqa bir
epizod deyim. Ruslar bizə oqnemyot vermişdilər, hansı ki, onlar konteynerlərdə
olur. Həmin konteynerləri mənə verən adam demişdi ki, onlar xüsusi olaraq
nömrələnir, ona görə də xahiş edirəm onları istifadə etdikdən sonra
konteynerləri qaytarsınlar. Bunu da belə sənədləşdirməliydilər ki, guya hərbi
təlim keçirildi, silahlardan istifadə olundu və konteynerlər yerinə qaytarıldı.
Nəcməddin Sadıqovsa Pənah Hüseynin göstərişiylə onları geri qaytarmaqdan imtina
etdi. Məcbur olub gedib Nəcməddini çox pis şəkildə qısnadım ki, sən
neynəyirsən, sən necə zabitsən ki, bizə bu cür edilən köməyi beş qəpiklik edib
problem yaradırsan? Ondan sonra qaytardı. Bundan sonra artıq Nəcməddin başqa
havalar çalmağa başladı. Ona general verməyə müvəqqəti də olsa mane olduğumdan
istifadə edən Prezident Aparatındakı qüvvələr bundan istifadə edərək Nəcməddini
tamamilə mənə qarşı kökləyə bildilər. Hətta onun evinə get-gəllər intensivləşdi
və arada onu daxili işlər naziri də qoymaq həvəsinə düşdülər. Xülasə, ona söz
verdilər ki, sən qısa müddətdə Baş Qərargah rəisi olacaqsan, ardından da
müdafiə naziri. Bunu mən dəqiq bilirəm və bu, rəsmən Əbülfəz bəyin komandasının
Nəcməddinə verdiyi sözdür. Kİmsə bunu təkzib etmək istəsə sübutlarımı bu
günədək saxlamışam, gəlsinlər elə bu redaksiyada üzləşək. Fevral ayının 4-də
Gəncədə “Üçtəpə” adlanan yerdə Azərbaycanda qalan yeganə rus qoşunlarınınn
bazasına-104-cü rus desant diviziyasının bazasına getmişdik, həmin bazanın
əmlakının alınıb Azərbaycana təhvil verilməsiylə bağlı Rusiya Hava Desant
Qoşunlarının komandan müavini, general-leytenant Çildarovla danışıqlar
aparırdıq. Bu zaman Surət Hüseynov təcili gəldi ki, bəs ermənilər hücum edərək
Çildıranı götürüblər. Elə bil başıma qaynar qazanla su töküldü və şoka düşdüm
bir anlıq. Bu o dövr idi ki, erməniləri Xankəndinin bir neçə kilometrliyinədək
qısnamışdıq, İrəvanda da ermənilər oturaq mitinqlərə başlayıblar. Əsas tələb də
budur ki, acından, soyuqdan qırılırıq, bizə Qarabağ-zad lazım deyil. Belə bir
vaxtda bu cür strateji nöqtə necə verilə bilər? Elə ordan da təcili durub
getdim həmin istiqamətə. Bəlli oldu ki, bilavasitə Nəcməddinin əmriylə
Çıldırandakı ön xətdə olan briqadanın qərargah maşını ordan çıxarılır.
Döyüşçülər də mövqedən qayıdıb gəlib görürlər ki, mobil maşın yoxdur.
Döyüşçülər də məcbur olub Çıldıranı qoyub çıxırlar. Bu günədək heç kim bu
xəyanətləri araşdırmaq istəmir. Mən gəlib həmin ön xətdə döyüşçüləri səfərbər
edərək fevralın 9-a, Fərəc Quliyevin məhşur bəyanatına qədər orda oturdum.
Nəticədə biz yenidən Mehmanəni, Drambonu, Vaquazı geri aldıq, Çıldıranın
ətrafında mühasirə halqası yaratdıq.Həmin dövrdə də yenə mənə köməklik edən
qüvvələr oldu. Amma məni yenidən Bakıya çağırdılar. Gəldim prezidentin yanına,
onun kabinetində səhv etmirəmsə fevralın 11 və ya 12-də əməliyyat müşavirəsi
keçirildi. Qısa müddətdən sonra-fevralın 17-də, mənim 50 yaşım tamam olan gündə
istefa verdim. Elə bir qurğu qurulmuşdu ki, məhz ad günümdə istefa verməyə
məcbur oldum. İnanın ki, heç kimə qarşı şəxsi ədavətim olmayıb və bu gün də
yoxdur. Amma adama deyərlər ki, məni kənarlaşdırmaq istəyirsinizsə bunu
ləyaqətlə edin də. Onsuz da dəfələrlə istefa ərizəsi ilə müraciət etmişəm də.
Sadəcə məni yandıran odur ki, niyə orduya o qədər məhəbbətin, inamın olduğu
həmin dövrdə məni ləkələmək istədiniz? Axı Surət Hüseynovu mən yox, siz özünüz
gətirmişdiniz.Nəticədə Dadaş Rzayev gəldi və Ağdərədəki əsas mövqelərimiz əldən
getdi. Təzədən “Həyat yolu” adlanan Ağdərə-Kəlbəcər yolu bağlandı. Bütün bu
uğursuz əməliyyatlara isə həmin dövrdə komandanlıq edən Nəcməddin Sadıqov idi.
Elə bu ərəfədə dalbadal uğursuzluqlara imza atan Nəcməddinə general rütbəsi
verdilər. O Kəlbəcərin verilməsində də əsas günahkardı və boşaldılma
əməliyyatına birbaşa rəhbərlik edib. Mən bu günədək anlamıram ki, niyə hər şey
gün kimi aydın olduğu halda kəlbəcərlilər susur?
-Susmayıblar. Ancaq onları eşidən oldumu?
-Məncə onun üstünə getmək və tökülən nahaq
qanların, itkilərin hesabını sormaq lazım idi. Nə isə, 94-cü il gəldi və məni
Heydər Əliyevlə düşmən etdilər, MTN-nin təcridxanasında oturmuşam. 94-cü ilin
mart ayının sonları, aprelin əvvəlləri idi. Cinayət işini aparan istintaqçılar
qrupuna bir nəfər yeni müstəntiq təyin etdilər. Mən onun adını deməyəcəm, onu
zərbə altında qoymaq istəmirəm. Amma Zakir Həsənova və Ali Baş Komandana lazım
olarsa, dəhşətli faktların açılmasını və həqiqətin üzə çıxmasını istəyərlərsə mən
həmin adamı da çağırtdıraram. Özü də onu o məqsədlə işə cəlb etmişdilər ki, mən
istintaq materialları ilə tanış olduğum dövrdə kənardan kimsə kömək edə
bilməsin. Onun da istintaq materiallarından mütləq mənada xəbəri yoxdur. Amma
təbii ki, məcbur olub mənimlə birgə oturub 51 cildlik, 11 min səhifəlik
materialla istər istəməz bu da tanış oldu. Təxminən bir ay keçəndən sonra o da
kifayət qədər işlə tanış olduqdan sonra qayıtdı ki, Rəhim müəllim, səni nəyə
görə tutublar? Dedi ki, mən dəqiq deyirəm ki, bu işi məhkəməyə götürməyəcəklər.
Dedim gözüyumulu götürəcəklər. Dedi ki, yox ey, zərrəcə vicdanı və orta təhsili
olan adam oxuyanda görəcək ki, burdakı faktlara görə sənə Milli Qəhrəman düşür.
Dedim ki, mənə güllələnmə verəcəklər, sən narahat olma. Həmin dövrdə həmin
müstəntiq gəlib dedi ki, məndə konkret sənədlər var və Nəcməddin Sadıqov
tezliklə həbs olunacaq. Konkret adlar da çəkdi ki, Prezident Aparatında
filankəslərə həmin sənədləri də vermişəm, hamı şoka düşüb. Üstündən bir neçə
gün sonra dəli kimi gəldi ki, verdiyim sənədləri oğurlayıblar. Deyir təkrar
onlara bir sənəd də hazılayıb verdim. Bundan sonra daha mənim həmin müstəntiqlə
əlaqəm kəsildi, bilmədim o iş necə oldu. Nəhayət 2005-ci ildə mən həbsdən
çıxandan sonra o bu yaxınlarda rəhmətə getmiş vəkilim Həqiqət Hüseynova ilə
bizə gəldi. Bildirim ki, artıq sistemdə işləmir, başqa işlə məşğuldur, yenə
söhbət həmin yerə gələndə dedi ki, Rəhim müəllim, Nəcməddinin himayədarı
kimdirsə Prezident Aparatında da ondan qorxdular. And içdi ki, həmin sənədlərlə
o adam təkcə Ağdərənin yenidən işğal olunmasında və Kəlbəcərin necə
verilməsində iştirakına görə birbaşa güllələnməyə getməliydi. Mən burdan yeni
nazirə və cənab Ali Baş Komandana səslənirəm, bu adam Azərbaycan dövlətçiliyi
üçün təhlükədir. Mən bu adamın Azərbaycandakı sərvətini demirəm, yəqin
bilirlər, onun Rusiya ərazisindəki və Mahaçqala, Dərbənd ətrafındakı
obyektlərindən xəbəriniz varmı? Əsgərin əyninin paltarı, qarnının çörəyi
hesabına milyardlara sahib olan adam bu gün Baş Qərargah rəisi necə olur? Belə
adamın zabit şərəfi olarmı? Mən tam məsuliyyətimlə deyirəm ki, onun zabit
şərəfi yoxdur. Ondan soruşsunlar ki, vaxtilə filtrli siqaret almağa pul
tapmayan bu adam biznes fəaliyyətiylə məşğul olmadan bu boyda sərvətə necə
sahib oldu? Bu adamın orda oturmağa haqqı yoxdur. Mən böyük ümidlər bəslədiyim
nazirə və prezidentə bir vətəndaş, bu yolda can qoymuş bir döyüşçü, keçmiş
nazir kimi bunu deyirəm.
